De HR-manager Operations bij Avebe ging met zwangerschapsverlof. Wij leverden vervanging, met zelfstandige Inge Buis. Het HR-adviesteam was vrij nieuw, moest haar weg nog vinden, er speelde een aantal grote projecten en de werkdruk was hoog. Na een keurige overdracht werd al snel duidelijk dat er onvrede was in het HR-adviesteam. Over hun professionele ruimte, de hiërarchische verhouding binnen HR en de vergadercultuur. De agenda zat bomvol afspraken, meetings, vergaderingen. Een verademing, vond het team het, toen Inge dat doorbrak.
Ik heb ze vooral een spiegel voorgehouden, laten zien wat het effect is van bepaalde patronen.
Het gaf rust dat ze niet voortdurend informatie hoefden aan te leveren voor al die overleggen en het gevoel dat ze gecontroleerd werden, nam af. Waar voeg ik waarde toe, werd de toetsvraag. Daardoor ontstond ruimte voor inhoud, voor projecten. ‘Ik heb ze vooral een spiegel voorgehouden, liet ze zien wat het effect is van bepaalde patronen.’
Die spiegel hield ze ook de directeur Operations voor. Hij was zich niet altijd bewust van de impact die hij had op zijn afdelingen en medezeggenschapsorganen. Mensen voelden zich soms overruled, niet vrij om te zeggen wat ze wilden. Hij was blij met de feedback. Daardoor kon hij zich anders opstellen en meer ruimte voor vernieuwing en beweging realiseren. ‘Doordat ik van buiten kwam en onafhankelijk was, kon ik andere inzichten inbrengen en uit gebaande patronen stappen. Dan kun je dingen loslaten, zoals de overleggen, of verantwoordelijkheden anders beleggen, en laat je zien dat dat werkt.’
Rust, relativeren en een waarderende aanpak
Als smeerolie, zo zagen ze haar en dat wilden ze graag voor een langere periode vasthouden. Dus bleef Inge langer. Vier maanden werden zestien. In een klein aantal uren per week hield ze processen op gang of versnelde ze die. Hierdoor kon het HR-team meer klantgericht gaan werken, minder vanuit de eigen processen en agenda’s. Rust bewaren, gevoel voor essentie en een waarderende, positieve aanpak waren daarvoor de sleutels. Ze stuurde het team zelf op ontdekkingsreis, gaf ze ruimte en daardoor kwamen ze beter in hun vel te zitten en pakten ze hun rol.
Door te relativeren, dingen klein te maken, zorgde Inge dat het ook licht bleef. ‘SPP bijvoorbeeld wordt soms als een enorm zwaar project neergezet, maar SPP is een werkwoord: je moet het een paar keer per jaar met elkaar bespreken. Gewoon doen!’
